Roja Nû û Edebîyata Kurdî ya Gelêrî 2 – Necat Keskin

Helbesta gelêrî beşeke sereke ji edebiyata gelêrî ye. Mirovan bi hezar salan êş û kulên xwe, kêf û şahiyên xwe, mît û destanên xwe bi awayekî helbestkî ji nû ve veguhastine. Ritim, serwa û melodî taybetmendiyên girîng ên helbesta gelêrî ne ku veguhastina bo nifşên nû hêsan dikin û mayîndebûnê bi xwe re tînin.

Xebatên ser helbest û stranên gelêrî di sedsala 17-18an de li Ewropayê dest pê kirin û nirxandinên girîng li ser wan hatine kirin. Li gorî Herder, ev helbest û stranên gelêrî wê çandê nîşan didin ku di nav de hatine afirandin; herwiha ew di navbera duh û îro de perekan in û dikarin bingeha edebiyata neteweyî bin.

Hestên neteweperweriya romantîk jî di van nirxandinan de pêşberî me.

Stran û cureyên din yên edebiyata gelêrî ku di rûpelên rojnameyan wek Roja Nû, Hawar, Ronahî û Stêrê de hatine weşandin, helwesta rewşenbîrên wek Celadet û Kamiran Bedirxan nîşan didin ku ew dixwestin ruhê neteweperweriyê bistînin. Ew bawer bûn ku edebiyata neteweyî bi edebiyata gelêrî ve tê pêkanîn.

Di stran û çîrokan de zimanê dê û bav, ruhê bav û kal, û kurdiya xwerû bi serfirazî hebû. Ev mînakên edebiyata gelêrî bi taybetî di navbera wan û yên berî wan de pîrek bûn.

Ev helbest û stranên gelêrî, yên berdest di navbera duh û îro de, rolê girîng li edebiyata kurdî digirin.

Vê xebatê, dewamê Roja Nû û Edebiyata Kurdî ya Gelêrî-1 e, ku di cilda pêşî de çîrok û serpêhatî hebûn. Di vê cildê de mînakên helbesta gelêrî yên wek strana kurdî, şer û stranwarî cih digirin, ku di rûpelên Roja Nû de hatine weşandin.