Pêşbaziya Çîrokên Neqediyayî – Şener Özmen
Di pêşveçûna edebiyata romana Kurdî de, her qadamek nû rêdayekî ezmûnî digihêje. Di vê pêvajoya meşakkatdar de, ku zimanek ji kêliyên xwe re dixwaze bi destê nivîskaran azad bibe, Şener Özmen wekî yek ji romannûsên serkeftî, xwedî şêwazeke xweş û nasnameyeke nû di romana Kurdî de tê nas kirin.
Romana duyemîn a wî, Pêşbaziya Çîrokên Neqediyayî (Lîs, 2010), piştî Rojnivîska Spinoza (2008) hatiye weşandin. Ev roman, nikare tenê wekî berhemekî hunerî were dîtin; wêkî çavkaniyeke derûnî ya rewşa zimanê Kurdî jî xebitîne. Romanê di nav ezmûngerayiya zimanî de digere û di bin gotin û hêmanên qelew de jêhatinên hunerî têne îfade kirin. Wê şêwazê de, nasnav û nasnameya Kurdî bi awayekî têkildar a şexsî û neteweyî tê digel hev dîtin, ku lê digel çend têkçûnên xwe, bi xwe navendekî nasnavî ye.
Pêşbaziya Çîrokên Neqediyayî nikare tenê wekî sernameyek li ser ziman an jî huner were xwendin. Ew romanek e ku zimanê xwe tê de bi bersiv didin qasiyekê ji berê, bi forma navê Sertac Karan — ku wekî beşdarê çîrokê tê xuyangotin — dikare bi rastî şopên şexsî, hevpeyivînên qelew, û şikl û nûçeyên rojane de bi hev re girêdayî bike.
Li vê romanê, Özmen ezmûna hunerî, şêwaza gotinê û şikl û çavkaniya nû ya romanên Kurdî bi awayekî xweş destnîşan dike. Bi vê berhemê, rê vekiriye bo romannivîsên nû yên ku dixwazin zimanê xwe ji bin xwêra an jî xwedîdîtîyê derxe. Ev roman şopandina wê rastiyê ye ku: romana Kurdî dikare bibe beşek nûjen, hunerî û qelew ya edebiyata cîhanê.
Bi awayê ku bi romanên xwe, Özmen zimanê Kurdî tîne nav çerxa nûjen û berê xwe dide “afirîneriya romana” ya bi Kurmancî. Ev roman li xwendekaran mesajekî hêsan da: Kurdî dikare romanê be, ne tenê bi taybetiya zimanî, belkî bi herî nûjîn ên şexsî û civakî jî.
Ji bo hemû berhemên Lîs Yayınevi vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Şener Özmen vir bitikînin
