Keleh – Şener Özmen

Heşt kurteçîrok, yek deng, û pênûsek nû yê Kurdî.

Keleh, yekem pirtûka kurteçîrokan a Şener Özmen e, nivîskarê navdar a romanên Rojnivîska Spinoza û Pêşbaziya Çîrokên Neqediyayî. Di vê berhemê nû de, Özmen ji kurteçîroka Kurdî re demek nû dide, reng û balafirandinekî xweş têkiliya edebî, hunerî û zimanî biafirîne.

Ev kurteçîrokan – Keleh, (??), Akîo, Lîmûzîn, “Ez Jîr Aslan”, Stêrk, Çîroka Du Evînên Jîkurt, Jinûmêr û Lîlî, Lîlokê – her yek jê helwestekî têgihiştinê, lêkolînê û pirsandinê ne. Di nav wan de, jiyana rojane ya Kurdî, şik û şûna zimanê xwe, peyvên xwînê kirî û hunerek nû jeniyê digel hev digerin. Her çîrok di nav cîh û demekî taybet de wisa vedibêje ku, “Kurdî dikare çiqas bilind bikeve û çiqas qelew bikeşe.”

Keleh, qebarekî xweş e ya zimanê hunerê. Ev berhem nîşan didin ku kurteçîroka bi Kurmancî, bi wisa şuxul û hêsan nayê derxistin, lê dikare bibe yek ji beşên girîngtir ên wêjeya Kurdî ya nûjen. Özmen bi pênûsa xwe ku ji nav huner û siyaseta aktuel re jî tê veşartin, çîrokan dike mirîşkên kêliyên berfireh, ku ji kêliyên teng ên zimanê zêde in.

Kritîkên wêjeya Kurdî, wekî Îrfan Amîda, Abidin Parıltı û Kawa Nemir, di hevpeyvînan xwe de Keleh dikin “qorzîberek nû” ya edebiyata me. Di dîtina wan de, Keleh ne tenê berhevoka çîrokan e, lê her wiha bernameyekî wisa ye bo çavkaniya nû, destnîşankirina ziman û pêşbaziya nivîskarekî bi deng û destxistina edebiyata serdemê xwe.