Heneseya Jiyanê-Mahir Bagok
Gotinên te pir hestyar û hûrdilane, bi awayekî xeyalî û xwezî di navbera heyecan û bêhestiyê de derdikevin. Ev parça bi şêwazekî pîroz û şînî dîmenên têrîn û xemgîn pêşkêş dike, ku:
- Serê Guljîyanê li ser balgeh ye, porê wê yê zer û li ser rûdena wê de belavbûbû — ev wêneyê piştgirêka heybet û hêsrîtiyê ye, ji nîşana azadî, hêrs an jî şikestiyekî derûnî tê wergirtin.
- Destê wê yê tazî li milê yekî xistin lê pêjn nehat: wê di çareseriya xwe de qasî guman, bêdengî û têra xweya sirûştî di dîmenê dîrokî de nayê guhertin.
- Çarşefa li ser wan hemû kişandin: ev wekî tîpên giran a paşîn e, wekî dipekirinên xwezayî yên ku têda ji kesekî heşt, lê hatin ketin derengî.
- Dîmena li ber çavên wê qet neguherî: mîna peykerekî li şipîya, ku dîtinê jî ji wextê qedîm heye, bêhnê bêdengî û bêwextîya heyvê û hêviyê tê şandin.
- Dengê qîrîna wê di bîra henaseya wê de mîna ku bê deng mabe: ev gotin, bêsedema duyemîn a hestiyê, di nav derd û xayala kesekî de ye ku dixwaze, lê nekaribûye pêşkêş bike.
- Nepena jî li ber dîmenê wan, ronahîya çavên xwe ji tarîyê re ditemirand di nav şoqê de: nepenî wekî şemiyekî zêdeyê behrê tîr û jiyanê ye, lê di vê tarîyê û şoqê de, herwiha çavkaniya ronahî û hêviyê ye.
Ji bo hemû berhemên Na Yayınları vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Mahir Bagok vir bitikînin
