Kemal Tolan komik ve akıcı Kürtçesiyle bize bir tablo çizdi; bu tablo hem beynimizi hem de bilinçaltımızı etkiliyor. Hem açıklayıcı hem de açıklayıcıdır. Okuduğumuzda kendimizi görüyoruz, izlediğimizde kendimizi okuyoruz. Yoksulluğumuza, baskımıza ve barbarlığımıza sempati duyuyor. Biz hem boyun eğdirilmemizi hem de boyun eğdirilmemizi anlıyoruz. bu tablonun her sayfası gerçeğimizin bir katmanıdır; her sayfayı, her sayfayı inceliyoruz, resimlerimizin bir resmini görüyoruz; bir sayfa, bir melodram; istismar, adaletsizlik ve eski moda dolu bir sayfa; bir sayfa acı ve ıstıraplarla dolu, bir sayfa istismar ve soygunlarla dolu.
bir katman diğerinin üzerine çıkıyor ve bizi görüyoruz; yüzümüzün gerçeğini görüyoruz; İslam'ımızı barbar olarak görüyoruz; İnsanlığımızı saf ve masum görüyoruz. İtirafın yolu bize açık kalıyor: Görüp itiraf ederek kızımız elimizden alınıyor; İslamımızın aşağılanmasını baskıcı olarak görüyoruz; kardeşliğimizi görüyoruz; Ellerimizde kan görüyoruz. Ezidi kardeşlerimizin kanı parmak uçlarımızdan damlıyor; Hırsızlık kokusu ellerimizden geliyor ve görüyoruz, okuyoruz, hissediyoruz...
