13 yasindayken dünya ögretmeni seçilen Krishnamurti, hayatini dünyayi dolasarak, insanlarla yasama ve dünyaya dair konusarak geçirdi. Kendisine mesihlik yakistirilmis olmasina ragmen bunu hiçbir zaman kabul etmedi. Onun için, karsilastigi herkes basli basina bir “birey”di. Bu nedenle ögretmekten çok paylasmayi ilke edindi. Yine de dünya üzerindeki milyonlarca kisi ondan çok sey ögrendi.Dünyada neler olduguna bir bakin, içinde yasadigimiz kültür ve toplum tarafindan kosullandiriliyoruz. Kültür insanligin bir ürünüdür ve kutsal, ilahi veya ebedi degildir. Kültür, toplum, kitaplar, radyolar, gördügümüz ve dinledigimiz her sey, bilinçli ya da bilinçsiz olarak, bizi zihnin çok küçük bir parçasinda yasamaya tesvik ediyor. Okula gidersiniz ve hayatinizi kazanmak için birtakim teknikler ögrenirsiniz, gelecek kirk ya da elli yilda bu amaçlanan küçük alanda hayatinizi, vaktinizi, enerjinizi ve düsüncelerinizi harcarsaniz. Ancak zihnin ucu bucagi belli degildir. Biz bu küçük parçaya radikal bir degisiklik getirmedikçe devrim de olmayacaktir. Ekonomik, sosyal ve sözde kültürel olgularda degismeler olacaktir ancak insanlik aci çekmeye, savasmaya, yoksulluk, uyusmazlik, üzüntü ve umutsuzluk içinde olmaya devam edecektir.(Tanitim Bülteninden)