li Virê Siwar li Wirê Peyar-Omer Dilsoz
Roja Çarê – Guveguva “Çavê Esmanan”
Ez, dayik û bavê xwe û bi Ehmedê bira re diçin Xanê. Qonaxa ber dilê min Kanîka Xidirê ye, lê em heta Dûpirkê bi pê diçin.
Li wir, em xwe firavînin, têr bêhna xwe vedidin û paşê vegerînin. Mêşê me ji Gûzereş heta Xanê bi pêyan bû. Hemî tişt rast û xweş bûn.
Drone û herron serê me bûn. Em wan nedîtin, lê guveguvê wan bi ber guhê me dike û gotinên wan bi xweşî dihatin. Wekî mêşek bi hundirê kundiran ketî, wan dengên ezmanî ezmanê têda hildan.
Gelo Ehmed dê navê van firfirokên sîxurî çawa daye? Gava ez bifikirim, dibêje:
“Te dî yên me bo teyarê jî navekî xweş darêtiye: balafir. Ev nav jî bi zimanê me difesile. Çima em jî ‘dîdefir’, ‘dîdefirok’ negotin? Heta dikarin tiştekî otantîk werbigirin. Bo nimûne: dîtinfirok, çavê firinde…”
Ez bi wan xeyalan mijûl bûm, hetî dayika min got:
“Berxê min, bila em ji Dûpirkê neçin. Bila Kanîya Xidrê îro bimîne. Te dî ji spêda Xwedê ve ye, guveguva Çavê Esmanan e, li ser serê me digerin.”
Ev gotinê “Çavê Esmanan” bo drone û peykên ezmanî, li dilê min kêf û geşîya taybet afirand. Min di xayalên xwe de got:
“Bi rastî her ziman mucîzeya xwe ye…”
Ji bo hemû berhemên Weşanên Peywend vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Omer Dilsoz vir bitikînin
