Tipki günümüzde oldugu gibi, Ortaçag’da da Balkanlar ve Dogu Avrupa bir halklar ve diller mozaigi teskil ediyordu. Bati istikametindeki yolculuklarini genellikle bu bölgede sona erdiren ve çogunlukla Türk soyuna mensup göçebe bozkir halklari; toprak arayisindaki Slav göçmenler, firsat pesindeki Alman tacir ve zanaatkârlar ile maceraci ‘Latin’ yaniBati Avrupali sövalyeler burada bir araya gelip kaynasarak adeta bir “Vahsi Dogu” yaratmislardi. Ancak bütün bu renkliligine ragmen, modern tarih yaziciligi nazarinda Balkanlar, Kutsal Topraklar’a giden Haçli ordularinin rotasindaki tuhaf tabiatli bir konak yeri sifatindan daha fazla bir ilgiyi uzun yillar boyu çekmedi. Hâlbuki bütün bu cografya, kadim Roma’nin mirasçisi Bizans Imparatorlugu ile adeta kendi içinde bir imparatorluk sayilmasi gereken büyük Macar Kralligi’nin siyasi, askeri ve kültürel hâkimiyeti altinda serpilip gelismisti. Haçli Seferleri 13. yüzyil sonunda tam bir yenilgiye ugradigi ve Osmanli Türkleri neredeyse bir Islam karsi saldirisi hüviyetine bürünen fetihlerine basladiklari vakit, bu iki devlet Hiristiyan âleminin en ön tabyalarina dönüstüler; ama yenilgiden kurtulamayarak iki yüz yillik bir mücadele neticesi tarihten silindiler. Ismi artik ülkemizde de iyi bilinen Ingiliz tarihçiDavid Nicolle ile illüstratör Angus McBride’in verimli ortakligi, bu eserde Ortaçag Balkanlari’nin karmasik tarihine berrak bir giris penceresi açarak Osmanlilarin kurulus yillarindaki baslica rakiplerini ete kemige büründürüyor ve popüler Türk tarihçiliginde “Haçlilar” torbasina atilip adeta ismi var cismi yok bir “hayaletler ordusuna” indirgenmis savasçilari tasvir ediyor.(Tanitim Bülteninden)