Teknik olarak haber fotografçiligi Roger Fenton’la baslamis olsa da, haber fotografçiliginin kurumsal anlamda belli bir sablona oturmasi Almanya’da, Weimar Cumhuriyeti döneminde gerçeklesti ve bu dönemde haber fotografçiligi büyük gelisme gösterdi. Ancak Adolf Hitler’in iktidara gelisinden sonra çogunlugu Yahudi asilli olan bu uzman kadro, yavas yavas Fransa ve Ingiltere’ye göç etmeye baslayarak tüm tecrübelerini bu ülkelerde çikartmis olduklari yayinlara ya da kurmus olduklari ajanslara aktardilar. Ikinci Dünya Savasi’nin baslamasiyla birlikte bu kadronun bir bölümü ABD’ye gitti ve gerçek anlamda haber fotografçiliginin tohumlarini burada atti. Ardindan haber fotograflarinin tiraj üzerindeki etkisini kesfeden gazete sahipleri, gerek fotograf editörlerine gerekse haber fotografçilarina sinirsiz olanaklar sagladilar. Dolayisiyla bu dönem, haber fotografçiliginin “altin çagi” oldu.Ancak öncelikle televizyonun agirligini gittikçe hissettirmesi ve daha sonra ortaya çikan internet gibi kitle iletisim araçlari, haber fotografçiliginin gelisimini durdurdu. Hatta haber fotografçiliginin sonunun geldigini söyleyen yayin yönetmenleri ve editörler dahi oldu. Ancak insanlik için büyük bir travma olan New York’taki 11 Eylül saldirisi ile birlikte, haber fotografçiliginin basinin, daha dogrusu görsel iletisimin ayrilmaz bir parçasi oldugu daha iyi anlasildi.Iste bu kitap, haber fotografçiliginin dogusundan itibaren kat ettigi mesafeyle birlikte onun daha randimanli kullanilmasina dönük, daha egitici ve ögretici bir kitap olarak tasarlandi. Kitaptaki bölümlerde, sadece haber fotografçiliginin tarihsel süreçleri anlatilmayip, haber fotografçiligi ve ona bagli olan yan unsurlarin da nasil ortaya çiktiklari, hangi asamadan geçtikleri anlatildi ve nasil daha saglikli isleyebilecekleri ile ilgili çözüm önerilerine de yer verildi. (Tanitim Bülteninden)