Marks’ın konsey komünizmi, anarko-sendikalizm, İtalyan operaismo’su ve diğer “heretik” sol akımlar yoluyla Paris Komünü hakkındaki yazılarını izleyen “Emeğin Alternatif Tarihi”, şimdiye kadar görmezden gelinen tarihsel ve çağdaş otonom işçi hareketlerinin uygulama ve amaçlarını açığa çıkarmaktadır. Bu kitap, işçilerin işyerlerinde süreklilik ve öngörülebilirliği sağlayarak katılımcı demokrasinin anlatımı üzerinden kendi topluluklarını stabilize edebileceğini göstermektedir. Tarihin tekrar tekrar gösterdiği gibi işçiler her zaman için kendi girişimlerini işletebilme kapasitesine sahiptir.

“Küresel finansal kriz çalışanların yeni türden bir militanlığına yol açtı. Radikal protesto biçimleri ve yeni işçi kontrolleri küresel düzeyde yayıldı. Birleşik Devletler ’deki Windows&Doors, 2013 Ocak’ında işçi kontrolü altında üretim yapmaya başladı. Sonrasında, Yunanistan’daki işçiler bir oteli, hastaneyi, gazeteyi, TV kanalını ve fabrikayı ele geçirip yönettiler.
Hâkim devrimci sol işçi kontrolünü sosyalizme geçişte, bir gereklilik olarak görüyor. Yine de birçok sosyalist ve komünist parti, sanki bu hareketler partilerin merkeziyetine meydan okuyormuş gibi, işçi kontrolünü desteklemeyi ihmal ve emek tarihi üzerindeki tekeli elinde tutmaya devam etmektedir.”