Edebiyata Devki û Sosyalizasyon-Şerefxan Cizîrî
Di pêvajoya civakan de, mirov tiştên hevbeş – ango tiştên parastinê, rêzê, hewldan û rêbendanên civakî – di kesayetiya xwe de diserifand. Ev tiştên hevbeş, wekî mertal, wekî xweşîyekî giştî, di bin şûna xwe de dide mirov rewşa xweser, bi reng û bihasî di nav civata xwe de cih digire.
Cihanê li derveyî mirovan – ku ango ji aliyê xwe qebûl nebûye – li gorî norm û adetan tê nirxandin. Wê cihanê ne wek tiştên xwe girîng dîtin, belkî ji aliyê xelatê xwe ve tê danîn.
Zincîra dîrokê, wekî ku tê zanîn, bi xelekên sosyalisazêbûnê – ya ku civak di bin hevdu dibê – dihate xemilandin. Ev xelek, têkoşer û rûmetger in. Ev xelek in ku bi hevdu mînakan, raman û hestên civakî ava dikin. Her kes bi kesê din re tê digihêje. Ev têgihiştin pîvanên exlaqî ava dike.
“Ez bi te û tu bi min bû!” – Ev gotin nikare tenê gotinek be; ev esasa filozofiyekî civakî ye. Di vê mifteyê de nasnameyên civatî, etnîkî û çînayetî wisa diafirînin.
Civat bi hevdu dibaniya. Kesê ku yêkê ne nas dike, ne dikare bi xwe jî têkeve cihê civakî. Bi vê gotarê tê deyar kirin ku li dijî xweparastiyê, civat li ser hevdu diafirînin.
Ji bo hemû berhemên Aram Yayınları vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Şerefxan Cizîrî vir bitikînin
