Dimdim-Ereb Şemo
Ev roman wan rojên tarîxê ya tirî yên Kurdistanê nîşan dide, demeke ku Kurdistan di halekî pir giran de bû.
Padîşahê Tirkîyeyê, ku em bibêjin Romê, bi zorê û sîlehan serdana Ermenistanê, Sûriyeyê, Mezopotamyayê, Erebistanê û Misirê kir, paşê jî derket nîvê Balkanan û Bulgaristan û Albanya jî zeft kir.
Paşê ew eskerên xwe yên bi cebilxane û sîlehê çêkirî şand ser Kurdistanê, da ku erdê kal û bavên Kurdan bigire.
Li aliyê din, Şahê Îranê jî xwe di vê dagirkeriyê de şîrket kir, û di qurnan de eskerê xwe şand ser erdên Kurdan.
Lê, Kurd bi mêrxasî û pêşengî li dijî herdu hêzê dagirkerê bi bîranîn û bêderengî şer kirin.
Romanê di ser şerê Kela Dimdimê qise dike. Ev şer, şerê gelêkî neçar û giran bû, lê bi rûmeta xweya erdê xwe biparêze.
Serkarê vê şerî ne mîr bû, ne beg, ne jî axa — ew Kurdekekî xweşî û rûmetxwaz bû: Xano.
Xano Kela Dimdimê çêkir, û gelê xwe li ber şerê dagirkeran raxist.
Xelkê wî re dibû got: “Xanoyê Çengzêrîn.”
Ev roman bi awayekî dirêj li ser mêrxasîya Kurdan, şerê wan, xwêdîya erdê xwe û dijminên mezin qise dike.
Çendîn nivîskar, Kurd û biyanî, ji bo vê destanê berê qelem girtin.
Lê Erebê Şemo, mîrê romannivîsîya Kurdî, bi zimanekî rewan, xweşik û heybar, vê çîrokê hate nivîsandin û guhert gencîneya çandî ya gelê xwe.
