“Gelek ji gelên cîhanê hê çend sedsal berê niha çîrok û bûyer û serpêhatiyên xwe û ên welatê xwe veguhestine ser zimanê romanê û li bazara edebîyata dinê bûne xwedî nav û nîşan. Lê em Kurd di gel ku di vî warî de xwedanê kelepor û sermayeyeke gelek dewlemend in jî me di vê qadê de gelek dereng dest bi berhemdariyê kiriye. Lê di gel derengmayinê jî dîsa di van salên dawiyê de gelek kesan dest avêtiye vî karî û gelek berhem li çîrok û romanên Kurdî zêde dibin. Îca ev berhema Keremo jî yek ji wan çîrok û serpêhatiyên diltezîn yên welatê me ye ku wekî romaneke di tahma çîrokê de, yan jî wekî çîrokeke di tahma romanê de hatîye honandin. Û her ku diçe çalakvanên mîna Keremo di gel hemû kêm û kurrî û bêderfetîyan dest didin ber xwe û li tomarkirinên kelepora welatê me berhemên cur bi cur zêdetir dikin. Ev berhema Keremo jî yek ji wan berheman e ku beşek ji raştîya çîroka axa me radixe ber çava. Ev jî ji bo me cîyê kêfxweşî ye.”
Miraz Ronî
“Keremo di vê berhema xwe de gund bi gund, çiya bi çiya, gelî bi gelî daye pey çîroka kalê xwe. Wî hewl daye serencama malbatekê ku çarenivîsa wê wekî Kurdistanê parçe bûye hîn bibe û agirê hesreta salan vemirîne. Werin hûn jî tev li rêwîtiya Keremo bibin, bi wî re ji warê Badikan derkevin herin Gelîyê Godernê û ji wir jî herin Kela Çariyê bibin mêvanê Simkoyê Şikakî, li Cizîra Botan bêhna xwe bidin û li Qamişloya evîndara rêwiyên bênavûnîşan silav li Bagokê bikin. Hûn ê poşman nebin.” Memê Mala Hine
