Eva pirtûka Lêkolîna “bêjenasiyî” ango “etîmolojîk” ya îndocermenîst û îndoîranolog Beyhanî Şahîn, ligorî metodên zimannasiyî yên akademîk peyv bi peyv, deng bi deng dîroka zimanê kurdî zelal dike.
Ji kurdiya nuh dest pê dike û gav bi gav heta zimanê îndo-ewrupî yê bingehîn paşta diçe.
Pêşta zimanên kurdî, paşê kurdiya navîn, zimanên îraniya navîn (partî, pehlevî, sogdî, khotansakî, xwarezmî), kurdiya kevin, zimanên îraniya kevin (mediya kevin, avestiya ciwan û kevin, farsiya kevin), proto-kurdî, proto-îranî, sanskrîtî, vedî, proto-hîndî, proto-arî û proto-îndo-ewrupî yek bi yek di ber çavan ra derbaz dike; her weha zimanên din yên îndo-ewrupî yonaniya kevin, latînî, zmanên cermenî, zimanên slavî, zimanên keltî, zimanên enetoliya kevin û toxarî.
Di vê xebata akademîk da çîroka fonolojî û semantîka zimanê kurdî esas hatiye girtin. Deng û peyvên zimanên kurdî heta destpêka çêbûna xwa ya berî pênc hezar salan yek bi yek, heta atomên xwa yên herî piçuk hatine vegotin.
Bi saya vê lêkolînê li hêlekê derfeta ku meriv bikare zimanên kurdî li ser bingehên xwa yên dîrokî bi xurtî ava bike, derdikeve, û li hêleke din jî şaşiyên ku bêhemdî di zmanên kurdî da çêbûne û çêdibin, zelal dike. Ev cîlda yekem e.