(22 Subat 1788- 21 Eylül 1860), Alman filozof.Felsefe Tarihi’nde irrasyonalist ve karamsar olarak bilinir.
Felsefesinin ilkesel bir kavrami irade kavramidir.Dünyanin özü ve geerçekligi irade iken, fenomenlerden olusan dünya, tasarimdan baska bir sey degildir.Irade, schopenhauer felsefesinde kendini bir zorunluluk olarak gösterir ki, onun düsüncesindeki kötümserligin ve karamsarligin kaynagi da bu iradedir.Insman tamamen kurtulamayacak olsa da istencin/iradenin emrine boyun egerek aci ve kederden kurtulabilir.Bu noktada Schopenhauer’a göre; birbirlerini en çok teshir edenler(büyüleyenler) birbirlerinin en çok tamamlayanlardir.
Irade kavrami ile içgüdüsel bir anlatiyi ifade eder.Irade kavrami fiziksel ve sosyal yapimizi sekillendiriyor gibi gözükse de Dogadan, yani özümüzden gelen bir enerjidir.Bu enerji yasami, toplumsali, adetsizligi dönüsel olarak sürdüren güçtür.Insan bu enerji den kaçamaz, içseldir ve doganin bir parçasi olan insan yasarken aslinda cinsel ve yasamsal enerjisiyle bir yeni anlamlandirmalar silsilesi ile iradeye hizmet eder.Irade; yasami saglayan bir enerjidir.
Insanin kontrolsuz biçimde gelisen irade içinde hareketi; uygarliklari, acilari, kötülügü dogurmustur.Çünkü irade hep ister, yasam için talep eder.Birey iradenin kontrolündeki yasam problemleri içinde iradenin karsisina merhamet ve aci duygusunu koyaraktan bir nebze de olsa disina çikabilir ve birey olarak kendini gerçeklestirebilir.
Dünyanin düzenini saglayan bu idea ve doga fenomenleri bütünün enerjinin disina çikmak, insana aci verir, güçlü bir münzevi yasam gücü ve karsi direnç ile gerçegin karsisinda yasanabilir…