1908 yilinda Mesruti yönetim sisteminin tekrar uygulanmaya konulmasi, birlesik bir Osmanli toplumuna dogru yeni umutlari da beraberinde getirmisti. Osmanli Devleti’nin parçalanisi sona erecek ve toplum, esitlik, kardeslik ve özgürlük ilkeleri dogrultusunda bir arada yasayabilecekti. Ancak uluslararasi gelismeler kisa sürede bu iyimser havayi dagitti. Pesi sira yasanan Bosna-Hersek, Bulgaristan, Girit ve Trablusgarp problemleri Osmanli toplumunda bir öfke seli yaratti ve Mesrutiyetin temel prensiplerinden beslenen toplumsal tepkiler görüldü. Üstelik bu tepkiler milliyetçilik duygusunu öne çikararak, ‘milli donanma’, ‘milli iktisat’ ve ‘milli devlet’ gibi kavramlari sadece entellektüel çevrelerde degil, farkli toplumsal kesimlerde de tartisilir hale getirdi. Bazi Osmanli kentlerinde bu tartismalar çok daha güçlü bir zemin üzerinde gelisti ve kentsel politik yasamda belirgin bir agirlik kazandi. Bu kentlerden biri, gerek kozmopolit nüfusuyla, gerekse etkili entellektüel çevreleriyle öne çikan Izmir’dir. Öyle ki Izmir, ticari canliligindan gelen güç sayesinde boykotlara; toplumsal dinamizmi ve büyük nüfusuyla da etkili mitinglere ve gösterilere ev sahipligi yapabilmistir. Bu çalismayla birlikte Ikinci Mesrutiyetin ilk yillarinda ortaya çikan uluslararasi problemlerin Izmir kentindeki politik yansimalari ele alinmakta ve kent toplumunun duygu ve düsüncelerinin disa vurumu irdelenmektedir.(Tanitim Bülteninden)