Zimanê Zimên-Feratê Dengizî
Ziman, Siyaset û Bêhişyariyeke Neteweyî: Çima Em Hîn Kurdî Nabin?
Di her panel, konferans an dadweriya ku li ser zimanê Kurdî, perwerdeya zimanê xwe an jî nasnameya neteweyî diaxivin, em bi ser re êrîş dikin. Hestiyek hevkojan, êrîşek bi hev re û pirsên ku serdema me bi pê re tê de dirêj bûne, pirsên ku her dem didin rê nû:
“Çima saziyên me Kurdî naxin rojeva xwe?
Çima siyasetmedarên me bi Kurdî naaxifin, naxfikirin?
Çima siyaseta Kurdan ji bo zimanê xwe ne, belkî xizmeta bişaftinê dike?
Çima em zarokên xwe hînî Kurdî nakin?
Çima di bazarê de dengê Kurdî nayê?
Çima Amed bi Kurdî nizane?
Çima, çima, çima…?”
Ev pirsan ne tenê têkiliyên zimanê Kurdî û kultûra Kurdî re ne, lê her wiha têkiliyê giran bi wateya azadî, bi vexistina nasnamekî û bi firandina xewna gelêkî.
Frantz Fanon, di pirtûka xwe “Ji Deryayê re Bindestan” de dibêje:
“Bindest, azadiya xwe di binhişê xwe de weha şîrove dike: ez ê li dewsa serdestê xwe rûnim, ez ê bibim serdest.”
Û didomîne:
“Mirov dikare bibêje, bindest evîndarê serdestê xwe ye, bengiyê qatilê xwe ye.”
Gava em pêşerojê digerin, lê bi zimanê xwe nizanin bêjin, gava zarokên me ji xwe re xwe nas nakin, gava li her darê, bazarê, rêya me zimanê xwe tune ye, wisa tê bêjîn:
Zarokeke ku zimanê xwe nizane, xwe nizane.
Gelê ku xwe nizane, xwediyê xwe nabe.
Ji bo hemû berhemên Belkî Yayınevi vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Feratê Dengizî vir bitikînin
