1874 yılı başında Gedikpaşa Tiyatrosu’nda izleyiciyle buluşan Zavallı Çocuk piyesinde Namık Kemal, on dokuz yaşında tıp öğrenimi gören ve amcasının yanında kalan Ata ile on dört yaşındaki kuzeni Şefika arasındaki aşkı anlatır. Oyunda bu iki genç arasındaki aşk ve bu iki gencin ailevi
baskılara boyun eğişi konu edilmektedir. Zavallı Çocuk’ta o dönem Osmanlı toplumunun en ku¨çu¨k
birimi olan ailede gözlemlenen bu¨yu¨k sorunlar yer almaktadır. Namık Kemal’in “vatan,” “hu¨rriyet” gibi bu¨yu¨k ve önemli kavramlar ile toplumsal konular u¨zerine kurulu edebî anlayışında, ku¨çu¨k ve bireysel meselelere odaklanan bir istisna sayılabilecek Zavallı Çocuk Osmanlı toplum yapısına ilişkin de bir eleştiri içermektedir. İlk olarak 1873 yılında yayımlanan Zavallı Çocuk oyunu,
Boğaziçi Üniversitesi’nde Tu¨rk Dili dersleri veren Esra Demirkoparan tarafından yayına hazırlanmıştır. Editörlu¨ğu¨nu¨ ise aynı u¨niversitenin Tu¨rk Dili ve Edebiyatı Bölu¨mu¨’nde öğretim u¨yesi Tu¨lay Gençtu¨rk Demircioğlu gerçekleştirmiştir. Eserin bu baskısı, dönemin diline ve ruhuna olabildiğince
uygun, fakat gu¨nu¨mu¨z okuru için de anlaşılabilir olması amaçlanarak hazırlanmıştır..