Güç, antidepresan ve kaygı giderici bir ilaçtır. Çünkü güç, liderlerin beyinlerinde testosteronu artırır; testosteron beyindeki kimyasal haberci dopamini artırarak iyimserliğe, stratejik düşünmeye ve ‘önseziye’ yol açar. Ancak denetlenmemişse veya süresi çok uzunsa, neredeyse kaçınılmaz olarak beyin işlevlerini çarpıtarak yargı bozukluğuna, vazgeçilmezlik yanılgısına, risklere karşı kör olmaya ve duygusal duyarsızlığa yol açar.

Geçtiğimiz milenyumda insanlığın zekâsı, gücün liderler üzerindeki bu olumsuz etkilerine gem vurabilmek için yöntemler yaratmıştır: serbest seçimler, liderler için sınırlı görev süresi, özgür bir basın ve bağımsız yargı gibi demokrasi araçları. Güç üzerindeki bu kısıtlamalar aşırı bireysel gücün zehrine karşı bir panzehir gibi iş görür. Ancak çok güçlü kısıtlamaların olduğu ülkelerde bile bazı liderler ‘kibrin’ pek çok belirtisini göstermişlerdir.

Profesör Ian Robertson, siyasi iktidarlardan şirket yöneticilerine kadar tüm erk sahiplerinin ellerinde tuttukları gücü zamanla anlamsız yönde kullandıklarından yola çıkıyor ve gücün sarhoş edici özelliğini bilimsel açıdan ele alıyor.

Zafer Sarhoşluğu, bu nedenle, beynin iktidar yanılgısını ortaya koyan, iktidar sahibinin niçin diktatörleştiğini biyolojik ve psikolojik bulgularla açıklayan bir çalışma.