Bugün Che yılda bir kez, beş yılda, on yılda ya da yirmi yılda bir kez anılmıyor. O her yıl, her ay, her gün, her yerde, fabrikalarda, okullarda, askeri birliklerde, evlerde anılıyor. Çocuklar ve bu yirmi yıl boyunca kim bilir kaç kez Pioneerler komünizme feda olsun, Che gibi olacağız!” diye ant içen Pioneerler [öncüler] onu anıyorlar.

Sadece bu olgu, sadece bu düşünce, sadece bu gelenek bile Che’nin sürekli ve yüce bir şekilde yanı başımızda olmasının kanıtıdır. Ve söz konusu olan yalnızca bizim Pioneerlerimiz, bizim çocuklarımız değildir. Bu yerkürenin tüm çocuklarının, dünyanın tüm çocuklarının bu aynı sloganı benimseyeceklerini düşünüyorum: Pioneerler komünizme feda olsun, Che gibi olacağız.

Bir devrimci, bir komünist örneği arandığında, daha üstün bir sembol, daha iyi bir imaj, daha kesin bir düşünce bulunamaz. Böyle söylüyorum, çünkü buna inanıyorum. Buna her zaman inandım. Bu inanç belki de bugün, 18 Ekim 1967’de Savaşçılarımız, devrimcilerimiz, militanlarımız, çocuklarımız nasıl olmalıdır? diye sorduğum ve Che gibi olmalarını istiyoruz, çünkü Che bu yeni insanın, komünist toplumun bu onurlu insanının canlı bir örneğidir. cevabını verdiğim andan çok daha derindir.