“Beni bende demen bende değülem
Bir ben vardır bende benden içeru.”
– Yunus Emre
İnsan en çok kendine kör. Görmüyor içindeki hazineyi. Ancak gözün görmediğini gönül biliyor. O yüzden gözünün gördüğü yere değil gönlünü çeken yere gideceksin. Yüreğini dinlemeyi bileceksin.
Gönül burada tek kılavuzundur ve sana mutlaka doğru yolu gösterir. Yapman gereken şey o yolu takip etmek ve yüreğin yolculuğuna çıkmaktır.
“Senin gözün açık, kalbin uyuyor; benim gözüm uyuyor, gönlüme kapı açılmış!” der Mevlana.
Yirmili yaşlarımda işte böyle bir yola baş koydum. Kolombiya’dan Hindistan’a binlerce mil yol kat ettim. Yüreğimin sesini dinledim. Kâh Şamanlarla ayinler yaptım kâh kozmik varlıklardan ilahi dokunuş aldım. Bir gün, bir odada içimdeki karanlığa ilk adımımı attım. Ve asıl yolculuğum o zaman başladı!
Şimdi senin yolculuğun için buradayım. Bu kitabı kendi hayatım üzerinden yolu anlatmak, sana yardım etmek, cesaret vermek için yazdım. Yirmi yıldan fazladır yoldayım ve her gün yeniden ilk günkü kadar heyecanla uyanıyorum güne. Bugün artık sadece yolcu değilim, yola çıkanların da kılavuzluğunu yapıyorum. Ne mutlu bana ki Yaradan bana bu hayatı nasip etti.
Kime hayrım dokunduysa şükürler olsun!