Nedim Gürsel bir roman tadinda okunan bu kitabinda gittigi her ülkeye kendini götüren degil, gittigi her yerde kendini bulan bir yazar portresi çiziyor, “uzagin çagrisi”na kulak kesilerek edebiyat ve tarihin izinde farkli diyarlara götürüyor bizleri… “Dün aktarmayi kaçirinca, Atina Havaalani’nda dört saat, bir sonraki Larnaka uçagini bekledim. Diger yolcular gibi dünyaya olmasa bile Akdenizli kadinlarin istekle kivranan gövdelerine, yaz günlerinin sicagina, panjurlari kapali, los odalara, kan ter içinde sevismelerden sonra varilan derin ögle uykularina dogru savruldugumu düsündüm. Gençlik yillarimin vazgeçilmez kadinindan acilar, sevinçler, kapisma ve tartismalar degil de, adi gibi meleksi, bir hos gülümseme kaldi geriye. Bir de kisik, yumusak bir ses… Sanki bir telefon bekliyorum. Yillarin ötesinden arayacak yine. “Ego ime!” diyecek; “Benim!” Yüzünü bile unuttum oysa. Ama sesi hâlâ içimde. Kederli biraz, alingan ve sevecen. “Tren aksamin sekizindeydi ama sen Katerini’de yalnizdin.” Evet, yalnizdim. Bana dönmeyecegini biliyordum çünkü.”Ilk askin, ilk kadinin cografyasi Yunanistan… Ve olasi bir savasin esiginde Türk-Yunan iliskileri.Anadolu’dan sarhos bir gemi gibi Akdeniz’e açilan, hâlâ çözülmemis sorunlariyla Kibris…Üç dinin paylasamadigi Kudüs… Beyrut’tan Fas’a, Mayorka’dan Rodos’a, Korsika’dan Saraybosna’ya, Barselona’dan Paris’e, Berlin’den Moskova ve Rio’ya uzanan bir yolculuk güncesi… Nedim Gürsel bir roman tadinda okunan bu kitabinda gittigi her ülkeye kendini götüren degil, gittigi her yerde kendini bulan bir yazar portresi çiziyor. “Uzagin çagrisi”na adeta kulak kesilerek, bu çagriya yanit vererek, edebiyat ve tarihin izinde farkli diyarlara götürüyor bizleri; küresellesen dünyamizla oldugu kadar kendi yazarlik serüveni ve anilariyla da bulusturuyor.Ince Kapak: