“Bu denli hastalikli bir topluma iyi uyum saglamak, saglikli olmanin bir ölçütü olamaz.”“Süpheli, kafa karistirici, ukala ve sömürgeci olanlardan bariz sekilde ayrilan, kendisine adeta tutuldugum bir isim var: Krishnamurti. Günümüzde ‘gerçekligin efendisi’ olarak adlandirilabilecek tek kisi.Onunla hiç tanismadim, ama dünyada tanismayi büyük bir ayricalik sayacagim baska biri daha yok. ‘Dünya Ögretmeni’ adini hak eden bir kisi varsa, o da Krishnamurti’dir. Ama benim gözümde onun en önemli yani, kendini bir üstat veya ögretmen gibi degil, sade bir adam olarak görmesidir.Insan, kavramasi kolay olani kabul etmeye isteksizdir; bir araci tarafindan kurtulusa götürülmeyi ister, kendine rehberler, danismanlar, liderler, sistemler, ritüeller arar. Ögrenmeyi bilgelige, gücü ise ayrim yapma sanatina tercih eder. Ama her seyden önemlisi, öncelikle dünyanin ‘özgürlesmesi’ gerektigini savunarak, kendi özgürlügüne giden yolda çalismayi reddeder. Ancak Krishnamurti’nin de defalarca belirttigi gibi, dünyanin problemi bireyin probleminden dogar.Ey insanlik, nedir böylesine azimle kurtarmaya çalistigin? Küçücük egon mu? Ruhun mu? Kimligin mi? Ancak bunlari kaybettiginde kendini bulursun. Tanri için endiselenme; o kendine nasil bakacagini çok iyi bilir. Sen kendi süphelerinin üzerine git, her türlü deneyimi kucakla, arzulamaya devam et. Ne unutmaya ne de hatirlamaya çalis; deneyimlediklerini özümse yeter, çünkü hakikat daima oldugu yerdedir.”Henry MIller