Milyarlarca insanin yasadigi bu dünyada birbirini tanimayan iki insanin iki sekilde karsilasmasi mümkündür sevgilim: Tesadüf… Tevafuk… Hayatimin en berbat, hayatimin en içinden çikilmaz, hayatimda birine en çok ihtiyacim oldugu bir zamanda karsima çikman tesadüf olamaz. Sen benim bütün samimiyetimin, bütün iyi niyetimin, bütün iyi dualarimin karsiligi olarak gönderildin bana. Önce Allah istedi seni tanimami, sonra karsilasmamiz için bütün doga isbirligi yapti. Ve sonra sen çiktin karsima… Ben seni Elif seçtim… Çünkü ben tesadüflere inanmam ve seni rasgele tanimis olmam muhtemel bile degil. Sevmem için Yaradan’in bana verdigi muazzam bir armagansin sen. Ve bana O’ndan geldin… Bense Vav’im, biraz dogrulsam sana benzeyecegim. Ben seninle dogdum sevgilim… Bütün kasvetimden, bütün hüznümden, bütün yaralarimdan siyrilip kendi içime döndügüm ansin. Uykusuz geçen her gecenin sabahini görmek için açtigim ellerime birakilan mükâfatsin. Senden öncesi yok, senden sonrasi ebediyet… Seni bana verene sükürler olsun… Ben seni sevdim, seni çok sevdim… Sen ki yüregime, ruhuma, özüme hos gelensin. Sen ki kanayan yaramin kabugu, acimin ilaci, Rabb’e gönderilmis dualarimin karsiligisin. “Ben seni Elif seçtim…Sifali ellerinin sefkatine emanettir yüregim…Sana Vav olmaya geldim…”