“Korkma Yakup,” dedi babasi, “renkleri gör.” Yakup, bir çingene çocugu. Yari Roman, yari Yenis. On yasinda bile degil henüz. Ona söylendigi üzere kosuyor, hayati pahasina kosuyor, durmadan nefes almadan kosuyor… Ayaginda ayakkabi niyetine doladigi keten parçalari, bir elinde bir tas, bir elinde küçük bir kutu, kosuyor. Renklere kosuyor. Çünkü öyle demisti babasi; korkma, kos ve renkleri gör.Iki dünya savasi arasinda savrulan bir ailenin hikâyesi var Yakup’un Renkleri’ ‘nde. Bu agir ve aci mirasi yüklenen küçük Yakup, II. Dünya Savasi’nda, bir basina hayatta kalmaya çalisiyor. Avusturya ormanlarinda durmaksizin kosuyor; karanliktan renklere, savastan umuda siginiyor. “Büyüleyici oldugu kadar yürek burkan bir roman.” -The Times- “Masal gibi bu kitap; güzellik ve umut Hawdon’in siirsel anlatimiyla dile geliyor.” -The Independent- “Çok yetenekli bir yazari müjdeleyen, harika bir ilk roman.” -Andrew Miller- “Yakup’un Renkleri beni gözyaslarina bogdu. Aklimdan çikaramadigim, hipnotize edici bir sarki gibi.” –Sarah Vaughan- “Muhtesem bir anlatim – zamanin duraklari arasinda savrulan, renklerin sayfalardan tasip ruhunuza karistigi bir hikâye. Bu sadece müthis bir kitap degil, çok da önemli bir roman.” -Marina Fiorato- “Lindsay Hawdon, çok ham, çok gerçek bir güçle yaziyor. Bu kitap okunmayi hak ediyor.” -John Humphrys- (Tanitim Bülteninden)