Xemname-Mistefa Aydogan

Di Navbera Ziman û Nivîskarî de: Ax û Asmanên Kulî

Di vê berhemê de, di navbera ziman û nivîskarî da, bawerîyeka ew çend xurt heye ku xwe li nava serdestîya kulîyan dixin. Ziman — ne tenê wekî rêçêyeke agahdanê — lê wekî şûn, şewat û pêvajo xebit dike; nivîskar jî, wekî minqaşa bêrawiyê, xwe dide nav guher û guncandina vê zimanê.

Herdu — ziman û nivîskarî — bi awayekî zanînî û nasî li ser vê axê kulî dixwin. Lê ev xwendin, xwendina zimanekî pêşî nayê: ev xwendinê xwendina axekê ye, axekî têra nivîsê, axekî ku wê asîmanê jî xwe ji ber daye alî, ji ber hêrsê guhê, helbestê xeyal û bêhêviyê.

Ev berhem, meşeke nivîskarekî ye — meşeke bi dirêjahiya tiştekî dîtî, bêhnî kirî û tê tevlîbûnê kirî. Ji bo nivîskar, her gotin gotineke girtî li nava axekê ye, xwînên zimanê yê kulî, têrkirina îro û paşerojê, bi nêrînekî îroî têxistinê nava zaravên derbasbûyî.

Lê ev ax — ya nû, ya kulî, ya xewnan — gava tê nivîsandin, li ser wê jî ziman dibe hevwate, dibe kom û çarçoveya bîranînê. Asmanên wê axê jî ne herdu ewle ne, lê bi xwe di rêya nivîsê de têne avakirin, bi gotinên ku tê de pêvajo, hêrs û peyvî zêde dikin.

Ev gotar, jixwe nexşe û rêçêyeke ku nivîskarê kurd tê de digel zimanê xwe dixebite, bi hewayê şûnên kulî yê zimanî, bi destê xwe di ber deriyekê vedixebite — deriyekî ya di navberê jêhatî û xeyalî de, herduya.

 

Ji bo hemû berhemên  Lîs Yayınevi vir bitikînin

Ji bo hemû berhemên Mistefa Aydogan vir bitikînin