VELIAHT, dört bin yillik bir dostlugun hikâyesi!.. O dost ki bir at. Türkler için atlar çok büyük deger ifade eder. Kasgarli Mahmud, “At Türk’ün Kanadidir” diye bahsetmistir.Ati; hep dag baslarinda yelelerinden rüzgârlar süzülürken düsünürüm, gemsiz ve de eyersiz. Yaylalarda saha kalkip, ayaklarindan simsekler çakarken, gamsiz ve kedersiz. Kizil ufuklara dogru uçar gibi dörtnala giderken, korkusuz… Geceleri tüyleri deniz dalgasi, yakamozlar parlarken düsünürüm, basim omzuna yasli. Yildiz alacasi kâküllerini sabah yeli oksarken; sonsuzluk yolcusu, bir isik ufuklarda parlarken düsünürüm… VELIAHT, Bagdat’ta 1928 de dogup 1950 de Eskisehir’in Çifteler Harasi’nda ölen Sa’ad adli atin romanidir. Kosu hayatina Irak’da baslayip, Lübnan ve Hindistan’da devam etmistir. Bagdatli zengin bir ailenin ati olan Sa’ad, Bonbay’da kaybettigi yaristan dolayi gözden düsünce geri getirilip sütçü beygiri olarak çalistirilmistir. Kosu hayati çok kisa süren Sa’ad son yarisina kadar hiç yaris kaybetmemis, saf kan Arap bir yaris atidir. Türkiye’de, asil kan Arap atçiligi yetistirme karari alininca, Bagdat’tan 1933’de satin alinip, Bursa Karacabey Harasina getirilerek damizlik yapilmistir.Baba Sa’ad’in ölümü Çifteler Harasi’nda olmasina ragmen mezari Karacabey Harasi’ndadir.