Dili ve bakisi ansizin çagiran bir çiplakliktir yazi. Yazmak, bir bellegin tasiyicisi olmaktir. Yazmak, bir mekânin yerlisi olmak, meskûn bir bilincin tasiyicisi olmak demektir. Yazamamak, yabanci olmanin, kendi sürgünlügü içerisinde unutmaya direnmenin son sinir çizgisidir. Hakikatin dogumunu sarmalayan ince zarin çeperine bir adim daha atmaktir. Meskûn mahalden uzaklasmak, mekândan sürgün olmak, bellegin topraginda unutusa ragmen uzun bir yolculuga çikmak demektir. Ülkesinden sürülen lanetli bir Oedipus yazgisini kanli gözyaslariyla üzerinde tasimak, kendinin de disinda bir tarihi kiskirtmaktir. O nedenle dili ve bakisi nsizin çagirmak gerekecektir.. Unutma Zamani, “Bugün elestiri üzerine düsünmek ne anlama gelir?” sorusunu tüm yakiciligiyla soruyor. Elestirinin, her seyden önce bir disiplin olarak kavramsal yapisina egemen olan estetik ve felsefi baglami iska geçmeden yazi, zaman, bellek ve unutma edimleri üzerinden kuramsal çerçevesini olusturan Ahmet Bozkurt; edebiyat, resim, tiyatro ve siir dolayiminda pek çok alana müdahale ediyor. Edebiyat kurami, elestiri ve estetik odaginda ilerleyerek kendi tekil perspektifini kuran Unutma Zamani; Auerbach, Derrida, Lukacs, Heidegger, Sartre, Foucault, Lévinas, Sollers, Badiou, Kristeva, Barthes, Ricœur ve Blanchot gibi pek çok ismin eserleri araciliyla ördügü “ben”ve “baskasi” olma durumuna okurunu davet ediyor. Unutma Zamani Sophokles’ten Racine’e, Edgar Allan Poe’dan Oscar Wilde’a, Tolstoy’dan Peter Weiss’a, Oguz Atay’dan Bilge Karasu’ya, Turgut Uyar’dan Edip Cansever’e, Sabahattin Kudret Aksal’dan Ahmet Oktay’a, Yüksel Arslan’dan Ismet Dogan’a, Ahmet Hamdi Tanpinar’dan Enis Batur’a sinirsiz ve özgül bir cografyada yazinin çagrisina kulak kabartan bir zihnin koridorlarina açilan bir kapi. Unutma Zamani elestiriye yapilmis kiskirtici, sakinimsiz bir müdahale…