Ulusal kültür politikalari her ülkede kendine özgü bir sekilde ortaya çikmaktadir. Ama sekli ne olursa olsun, ulusal kültür politikalarinin karsisindaki en önemli sorun, küresellesmeyle kurdugu iliski biçimidir. Küresellesme ile kültür arasindaki iliski konusunda iki karsit görüs mevcuttur. Bölgesel kimligin önemini savunan birinci görüse göre, küresellesme bizi kültürlerin pazara tabi oldugu ve hiyerarsik bir çerçeveye yerlestirildigi standartlasmis bir dünya felaketine götürmektedir. Ku¨ltu¨ru¨n endüstriyellesmesini destekleyen ikinci görüse göre ise, küresellesme özellikle yerel kültürün gelismesi için yeni bir firsattir. Teknolojik küresellesme alternatif kanallarin çogalmasidir, ama bu çogalma zenginlestirici bir etki mi yapar yoksa etkilesimi arttirarak yeni bir tektiplige dogru mu gider? Teknolojiyi kültürel alisverisin yeni bir dinamigi olarak kullanmak mümkün müdür, yoksa küresel sanatla yerel kültür gittikçe ters uçlara savrulup kültürel kategoriler arasindaki ayrimi daha da mi derinlestirir? Kültür politikalari kavrami 20. yüzyilin basindan beri gittikçe önem kazansa da, tek bir eksen üzerinden tartisilabilecek bir konu degildir ve diger disiplinlerle de baglanti kuran etrafli bir degerlendirme gerektirir. Çesitli ülkelerdeki farkli yaklasimlara ve somut bazi olaylara yer veren bu çalisma, kültür politikalarinin çagdas dünyadaki gelecegi üzerine bilimsel bazi gözlemleri açiklamayi ve gittikçe daha fazla tartisilan bu konuya yeni yaklasimlar sunmayi amaçliyor.