19. yüzyil Ingiliz edebiyatinin önemli kadin yazarlarindan biri olan Emily Bronte’nin ilk ve tek romani Ugultulu Tepeler, kirik oldugu kadar marazi de olan bir ask hikâyesi etrafinda gezinerek kadin ve erkek, insan ve doga, ask ve ölüm, sadakat ve ihanet, hakikat ve yalan gibi ikilikleri kendine özgü bir dille isliyor. Gotik roman türünün basarili örneklerinden olan Ugultulu Tepeler, karanlik ve puslu evleri, içinde türlü arzularin, tutkularin ve düsüncelerin boyattigi odalari, ter içinde uyanilan kâbuslari anlatirken, gerçekçiligi elden birakmayan bir strateji izliyor. Bu dünyada her sey olanca karmasikligina ragmen son derece yalindir. Istekler çözülür, arzular geri çekilir, geriye ugultusuyla yabani bir doga, sizili bir yalnizlik ve asktan taviz veren bir ruh hali kalir: Hem bu ne biçim ask böyle, sonsuz askin bir kar firtinasina bile dayanamadi! Yaz günleri, ay gökyüzünde parladigi sürece, biz de yataklarimizda rahatça uyuduk; ama kisin ilk firtinasiyla hemen basini sokacak bir yer ariyorsun. Emily Bronte, kar firtinasina dayanamayan günesli asklardansa soguklari, rüzgârlari göze alan bir ask anlayisindan yana atiyor zarini, aciyi ve yalnizligi göze almak pahasina… (Tanitim Bülteninden)