Türkiye’de 1970’lerin sonu 1980’lerin basinda yükselmeye baslayan Islami hareketler son çeyrek yüzyilda önemli bir gündem maddesi olusturdu. Bu hareketler, on yillar içinde büyük bir degisim gösterdi.
Kenan Çayir, Türkiye’de Islamcilik ve Islami Edebiyat baslikli bu çalismasinda, Islami hareketlerdeki büyük degisimi mercek altina yatiriyor. Çayir, bu dönüsümü Islami söylemi üreten en önemli alanlardan biri olan edebiyat ve romanlardaki söylemi çözümleyerek ortaya koyuyor.1980’li yillarin hidayet romanlarindan 1990’li yillarin öz-dönüsümünü gösteriyor. Çayir, bu dönüsümü kolektif-epik Islamcilik’tan özelestirel anlayisa dogru yasanan bir dönüsüm olarak nitelendiriyor. Bu çalismada ele alinan romanlar, TÜrkiye’deki Islamci söylemin yillar içinde, çevreden merkeze hareketini, yekpare özneden parçali özneye, hidayetten sorgulamaya olan seyrini okura sunuyor ve ‘Islamcilik’ olarak nitelendirilen anlayisin, düsünüldügü gibi yekpare ve degisimlere kapali olmadigini gösterirken, bu söylemin somut kosullara diger söylemler kadar duyarli oldugunu ve tarihsel olarak olusturuldugunu roman örnekleriyle birlikte sunuyor.