Dört ciltlik Cambridge Türkiye Tarihi’nin ikinci cildi, 1453’te Konstantinopolis’in fethinden 1603’te I. Ahmed’in tahta çikisina kadar süren dönemi ele aliyor. Osmanli Imparatorlugu 1453’te Bizans Imparatorlugu’na son veren bir genisleme dönemine girmis, 16. yüzyilda dünya sahnesinin basat siyasi aktörlerinden biri haline gelmisti. Akdeniz çevresinde Adriyatik Denizi’nden Fas’a, ayrica Kafkaslar’dan Hazar Denizi’ne kadar uzanan topraklarin sahibi olan Osmanlilar askeri güçlerinin doruguna da bu dönemde erismislerdi. Önce birçok Osmanli, daha da sonra tarihçiler bu dönemi devletin güçlü, sultanin kudretinin sorgulanamaz oldugu, entelektüel hayatin ve sanatin zenginlestigi bir altin çag olarak gördüler.  Alanin önde gelen tarihçilerinin yazdigi makaleler Osmanli gücünün bu hatiri sayilir genislemesi ile Osmanli entelektüel ve kültürel dünyasinin edebiyat, sanat ve mimari yoluyla yükselisini inceliyor. Ayrica, özellikle dönemin sonlarina dogru, imparatorlukta iktisadi krizler, isyanlar ve bitmek bilmeyen savaslarin hüküm sürdügü yillarda, Osmanli devletinin yüzlesmek zorunda kaldigi zorluklari arastiriyor