Bilisim çagini yasadigimiz bu dönemde bilim ve teknolojideki hizli degisim ve gelisim her alanda köklü degisiklikler meydana getirmistir. Bu degisiklikler egitim sisteminde programlarin sorgulanarak yeniden yapilandirilmasini saglamistir. Ilkögretim programlarinda yapilan degisiklikle; ülkemizde çagdas egitim anlayisina dayali programlari gelistirilmistir. Degisen sartlarla kendini de yenileyen Türkçe ögretimi de merkeze yapilandirmaci yaklasimi almakla birlikte çoklu zekâ, ögrenci merkezli ögrenme, beyin temelli ögrenme, bireysel farkliliklara duyarli egitim, tematik ve sarmal yaklasim gibi modellere bagli olarak gelistirilmis bir egitim anlayisina yerini birakmistir. Benimsenen bu yaklasimlar çerçevesinde Türkçe Ögretim Programi, Türkçe derslerinde yalnizca ders kitaplarina bagli degil çok kaynakli ve çok uyaranli bir ögrenme-ögretme ortami olusturmayi bir gereklilik haline dönüstürmüstür. Bu gelismeler Türkçe ögretmenlerine de önemli görevler yüklemistir. Ögretmenler kuramsal bilgilerin yaninda çagdas ögretim teknolojilerine hâkim; kendilerini hazir bilgiyi sunan geleneksel rollerden kurtarip ögrenciye rehberlik eden ve ögrenme ortamini zenginlestiren; bilgiye ulasma yollarini bilen ve teknolojiden yararlanan roller üstlenmislerdir. Bu süreçte sinif içi egitim uygulamalarda yeni teknolojilerle sinif ortaminda zengin ve etkin bir ortam olusturulmasinin saglanmasi amaciyla materyal gelistirme de önemli bir ugras alanina dönüsmüstür. Ancak Türkçe ögretiminde materyal tasarimi ile ilgili yeterli düzeyde kaynagin olmayisi bu konuda yapilacak örnek çalismalarin varligina isaret etmektedir.