Ögretmen egitimi her zaman tartisilan konulardan birisi olmustur. Özellikle 1982 yilinda ögretmen yetistiren kurumlarin üniversitelere devredilmesinden sonra tartismalar daha da artmistir. Bu tartismalarin sistemden ziyade ders, içerik ve uygulamalar konusunda yapildigi gözlemlenmektedir. Ancak ögretmen yetistirmede yasanan sorunlarda mevcut kurumsal yapinin rolü çok dikkate alinmamistir. Egitim fakültelerinin üniversite içerisindeki konumlari problemli olup, genelde statüsü düsük fakülteler içerisinde yer almaktadir.Bu statü düsüklügü pek çok sorunu da beraberinde getirmektedir. Ögretmen yetistirmede yapilan yenilik ve düzenlemeler egitim fakültelerinin bu konumlari dikkate alinmadan yapilmakta, bu nedenle de uygulamada basarisizliklar yasanmaktadir. Bu kitapta ögretmen yetistirme sorunu yapisal temelde ele alinmaktadir. Bu baglamda, ilk olarak egitim bilimleri ve ögretmen egitiminin tarihsel gelisimi ortaya konulmus, daha sonra egitim fakültelerinin üniversite içerisindeki konumu, yasadigi sorunlar ve fen-edebiyat fakülteleriyle olan iliskileri açiklanmistir. Ayrica ögretmen egitimine iliskin yönelimlere de yer verilmistir. Tüm bu açiklamalarin isiginda ülkemiz için bir ögretmen yetistirme modeli önerilmistir.