Geçmisi hayli eski olan Türk ve Ermeni toplumlari arasindaki siyasi ve kültürel iliskiler, içinde bulundugumuz Tehcir hadisesinin 100. yilinda, küresel güçlerin ve uluslararasi toplumun destek ve himayesiyle tam da diasporadaki Ermenilerin istedikleri dogrultuda, Osmanli Imparatorlugu ve mirasçisi olan Türkiye Cumhuriyeti ile sözde soykirim iddialari üzerinden bir hesaplasma ve husumete dönüstürülmüstür. Bu sürece çesitli devletlerin parlamentolarinin sözde soykirimi tanima kararlari ile destek vermeleri, meselenin tarihi ve akademik olmaktan ziyade politik bir koz olarak kullanilmak istendiginin göstergesidir. Bu nedenle simdiye dek akademik platformlarda normallesme ve hakikati ortaya çikarma yönünde atilan adimlardan olumlu herhangi bir sonuç elde edilebilmis degildir.Ermeni Meselesi ilgili yayinlarin bibliyografyasi dahi birkaç cilt yekûna ulasmistir; buna ragmen meselenin halen bir “sorun” olarak kalmasinin ve özellikle müddeî olan Ermeni tarafinin, kahir ekseriyeti belgelere dayanmayan, çogu hatirat ve propaganda türü eserlerden hareketle mutlak ve tek tarafli “dogrulara” iman edercesine sarilmasi, gerçekten izahi güç bir akil tutulmasinin tezahürüdür.(Tanitim Bülteninden)