Sevinç Çokum, Tren Burdan Geçmiyor’la yakin zamanlarin romanlari dizisine belki bütün eserleri içerisindeki en farkli metnini ekliyor. Medya dünyasindan, inandigi dogrulari birakmamak için direnen Nüzhet Fermanli, yeni yetisen tutkulu genç gazeteci Aysan, varligini kurallara sikismis toplumun bir yerlerinden çikarmaya çalisan seramikçi kiz Simay ve ‘abukizm’ felsefesinin temsilcisi sokak sairi Sonsuz…Bu Istanbul romaninda Çokum, önceki anlatim yöntemlerinin disina çikiyor, yasadiklarindan esinle degisen sehri ve hayati kayitlardan bagimsiz, özgür bir dille ortaya koyuyor. Eski Anadolu Türkçesine gönderilen selamlar ve ironik unsurlar bir arada. Yer yer mizahla örülü anlati incelikleri, igneleyici, dokunduran ögelerse hem tok sözlü tespitlere zemin hazirliyor hem de okumayi keyifli kiliyor. “…Aysan daha sonra Kadiköy’de kilise çanlarina açik bir Ermeni evinde tek basina yasamaya koyulmustu. Bunlari bir çirpida anlatmisti; Anadolu yakasinin agaçlarinin daha konusur gibi oldugunu, ezan sesi kadar çan sesinin de Istanbul’a yarastigini, en çok da kiliseden o civara yayilan org sesinin tutkunu oldugunu, anlatmisti.”