Kimse isçi olmayi kolayca kabul etmedi, gönüllü olmadi, riza göstermedi. Insanlar arasindaki iliskilerin seyler arasindaki iliski haline dönüsmesinin hem kendisi hem de dogrudan sonucu ücretli emek kategorisinin olaganligin ve siradanligin ardina itilmesi olmustur. Bununla beraber polisin tarihsel islevi de görünmez kilinmistir: Sermayenin toplumsal iktidarinin ve ücret biçiminin yerlestirilmesi için devlet adina gerçeklestirilen muazzam ölçekli polis harekâtinin merkeziligi. Polis salt üniformadan, devletin baski aygiti olmaktan, burjuva düzeninin yeniden üretilmesindeki rolünden ibaret degildir. Esas olarak mevcut düzenin insasinda merkezi bir görev üstlenmistir: Polis mandasi yoksulluk sinifinin yönetilmesini ve düskünler ile çalisabilenler olarak ayristirilmasini örgütlemis ve böylelikle ücretli emek düzeninin insasini gerçeklestirmistir. Polis biliminin Adam Smith, Patrick Colquhoun ve Georg W.F. Hegel ile politika üzerinden politik ekonomiye evrilmesi süreci ayni zamanda devlet-sivil toplum ayrismasinin kurgulanmasi ve böylelikle düzenin insasi dönemidir. Sivil toplumun olusturulmasi devletin kurucu erki ile gerçeklestirilmistir; bu gücün uygulanmasi da hukuk-idare devamliligini saglayan polis aygiti sayesinde olanakli kilinmistir. Hegel’in hukuk ve yönetim yaklasiminin, Marx’in devlet erki ve sinif mücadelesi anlayisinin ve Foucault’nun yönetime dair çalismasinin içkin bir elestirisi üzerine oturan politik idare kategorisi araciligiyla Mark Neocleous, devlet-sivil toplum ayrismasinin devlet eliyle örgütlenen sürecini ve bu süreçte polisin tarihsel islevini gün isigina çikariyor. Ardindan polisi toplumsal insa sürecindeki rolünü anlamak ve vurgulamak için tipki bu süreç içinde üretilmis olan sosyal güvenlik kavrami gibi toplumsal polis kavramina ihtiyacimiz oldugunu gösteriyor. “Polis iyi düzenin babasidir,” diyenler kazandi ve hâlâ iktidardalar…