Basta özellikle Deleuze, Foucault, Derrida olmak üzere modern Fransiz düsüncesinin çekiciligi, kesinlik atfedilen hem gerçeklik algisinin hem de yüzeysel/gündelik deneyim akisinin temelinde mutlak ve belirli bir bilgiyi, bireyi/özneyi, kültürü, dogayi, tarihi, evrenseli açiga çikarmaya çalisan modern Bati düsüncesine yönelttikleri siradisi ve zihin açici elestirilerden gelir. Nietzsche ve Frankfurt Okulu’nun etkilerinin açik oldugu bu görüsler, farkli tarzlarda da olsa, insani, Deleuze’ün ortaya koydugu sekilde, kuvvet iliskilerinin karsilasmasinda yogrulan bütünün bir parçasi seklinde ele alir. Bu durumda bir arastirmanin, bir incelemenin, bir terapinin nesnesi ve hedefi olabilecek konumu belirlenmis, kayitlanmis, standart hiçbir birey/kisi/özne yoktur. Her sey bütünle iliskisi içinde anlamlidir.Tekil düsünce kisinin tek olmadigini ve daima kolektif düzenlemelerin varoldugunu, bireyselin kisi olmaktan ayri bir sey oldugunu ve hiçbir bireyselligin bagdasik olamayacagini, ayrisikliklardan meydana geldigini anlatmak istemektedir.Tekil düsünce, tikel ile çogul arasinda kolektif bir yere sahiptir. Her bir insani çokluk olarak ele alir; Tarde’in yazdigi gibi, tekil olan birey degil onun çoklugudur; her bireylesme egilimi kolektif olmaya devam etmektedir. Herkes bir toplumdur. Toplum insanlarin içinde olduklari alan olmaktan çok, toplumlar insanin içindedir. Insanlar toplumda degil toplumlar bir insanin içinde vardir; gene Tarde’in örnegini düsünürsek, denizde olan baliklar degil, baliklarin arasinda bulunan deniz söz konusudur. Tekil Düsünce çogullugumuzu göstermektedir.