Edebiyatimizin çinari, büyük usta Yasar Kemal’in Tek Kanatli Bir Kus kitabi, toplumda bulasici bir hastalik gibi yayilan korkunun destansi bir romani. Halkinin neden terk ettigi bilinmeyen, gizemli karanlik bir kasaba, bu kasabaya atandigi halde gidemeyen bir posta müdürü, yalnizligin timsali bir istasyon sefi, “Alamanci” bir genç kadin…Ve bütün fantastikligine karsin son derece gerçekçi gelen bir dünya… Metafor mu? Alegori mi yoksa?Sasirtici ve çok katmanli olay akisi, kisilerinin zenginligi ve derinligi, zaman zaman bir röportaj keskinligi kazanan masalsi diliyle tam bir Yasar Kemal romani.Tek Kanatli Bir Kus’da toplumda bulasici bir hastalik gibi yayilan korkuyu anlatan Yasar Kemal, kitabin ana temasi korku ile ilgili “Ben hep korkudan korktum. Korkudan çok korktum. Roman yazdigim zaman içimde bir korku istemezdim. O yüzden bu kitapta da korkuyu anlattim. Kayseri’de askerlik yaptigim kasabanin üzerinde büyük bir tas vardi ve bütün kasaba bu tasin üzerlerine düseceginden korkuyor, tasi üzerilerine düsmesin diye demir zincirlerle bagliyorlardi. Madem korkuyorsunuz o zaman çekin gidin derdim. Seneler senesi bu korkuyu yazmak istedim” diyor.Romaninin baskahramanlari olan Posta Müdürü Remzi Bey ve karisi Melek Hanim’in çileli yolculugundan ve o dönem için sartlari çok daha agir olan postacilik mesleginden bahseden Yasar Kemal, “O dönemde Anadolu’da postacidan daha önemli bir kisi yoktu. Özellikle benim için postaci çok önemliydi. O zaman bana mektuplar geliyordu. Bu mektuplari benden önce jandarmalar okuyordu. Bazen makale yazar gazeteye göndermek isterdim. Bu makaleler bazen gider, bazen de gitmezdi” diye ekliyor. Yasar Kemal’in 1960’larin sonunda yazdigi ve simdi yayimlamaya karar verdigi Tek Kanatli Bir Kus romani, okuru 1960’li yillarin Anadolusu’na götüren tarihi bir belge olmanin yani sira büyük ustanin edebiyatinda önemli bir dönemi de gözler önüne seriyor.