2003 yılı, Orta ve Güney Amerika’daki El Nino yıllarından biriydi. Meksikalı arkeolog Sergio Gomez Chavez, o sabah tam saatinde işyerine geldi. Yağmur dinmiş, etrafa toprak kokusu yayılmıştı. Her sabah aynı şeyi yapardı: Ofisinden çıkar, piramit şeklindeki tapınağa yürür, bir tur atardı. O gün tapınağın merdivenlerinin başladığı düzlüğe geldiğinde tuhaf bir şeyle karşılaştı. Önünde bir metre genişliğinde bir çukur vardı. Hafızasını yokladı. Önceki akşam oradan ayrıldığında böyle bir şey yoktu. Etrafında dolaştı. Evet, yıllardır her gün üzerinden yürüyerek geçtiği yerde, bir metre genişliğinde bir çukur açılmıştı.
O çukurun açıldığı tünelin sonunda göreceklerinin bütün dünyayı hayretler içinde bırakacağı, aklının ucundan bile geçmedi. Oysa orada, inancın ve Tanrı’nın tarihi yeniden yazılmaya başlanacaktı.
İnsan, tarih boyunca yaratılışı sorguladı. Önce tanrıları sonra da Tanrı’yı anlamak istedi. Her şeye rağmen hep inancın limanına sığındı. Ertuğrul Özkök, gördüğü yerler, konuştuğu kişiler, sorduğu sorular ve okuduğu kitaplarla bir inanç hikâyesi anlatıyor. Tanrı’yı Gören Son İnsan, insanın bu en büyük arayışının izinde, muhteşem bir yolculuk.