Tanri’ya yolculuk adini verdikleri bir yolculuga çiktilar. Bu bir göçtü; bir yolculuk ve bir savasti. Her türden insan yürüyüse katildi; lordlar ve serseriler, silahli adamlar ve köylüler, asil leydiler ve bar fahiseleri. O zamanin tarihçilerinden biri “Türlü türlü insanlarin ve seçkin prenslerin tüm o muhtesem varliklarini ve eslerini ve çocuklarini birakmaya razi olup, ölümü küçük görerek bilinmeyen bölgeleri aramak için yola düsmesi” diyordu, “hiç duyulmamis bir seydi.” Tanidiklari ve bildikleri dünyadan Isa’nin Kabri’ni serbest birakmak için Asya’ya dogru yürüyorlardi. Tanri’nin iradesi disinda hiçbir kral tarafindan yönetilmeyen o vaat edilmis topraklarda yasamak istiyorlardi. Elbiselerinin omuzlarina haç isareti dikilmisti ve bu yüzden onlara “haçli” ya da “haç tasiyanlar” diyorlardi. Günümüzde biz de onlara Haçlilar diyoruz. Pek çogu yolda öldü ama kalanlar devam etti ve üç yil sonra hedeflerine vardilar: Deniz Asiri Topraklara. Burada yolculuklari son buldu ama diger Haçlilar onlara katilmak için ortaya çikti. Ilk defa farkli diller konusan ve simdiye kadar birbirlerinden ayri kalan Hiristiyanlik aleminin tüm insanlari ortak bir girisim için birlesmislerdi. Hiristiyan alemi kilicini Islam’a karsi kaldirmisti ve savas üç yüz yildan fazla sürdü ve iki milyona yakin insan hayatini kaybetti. Bu yolculugu baslatmis çogu lider olan onlarca adamin yol boyunca ne gördüklerinin ve ne yaptiklarinin ve Isa’nin Kabri’nde baslarina ne geldiginin hikayesidir.