Bir gün tanrinin var olup olmadigindan emin olabilecek miyiz?Hayir asla. Çünkü mesele bu degil. Eger tanri, dinlerde söylendigi gibi, varsa, bu tam da kendisinden emin olunamayacak, kendisinden emin olmanin, kendisini bilmenin söz konusu olmadigi tek varolustur. Söz konusu olan sadece ona güvenmektir.Sanirim düsüncemize hakim olmasi gereken fikir; adilin, bu kez nitelik anlaminda olmak üzere, adil olma olgusunun, herkese, ona ne borçlu oldugumuzu bile bilmeden vermek oldugudur.Sevgi her zaman meçhul ile, birinin “esrar”i ile iliskilidir.Bir zamanlar, “askla birbirine baglanma” demek için, “birine inanç duymak [birine inancini vermek]” denirdi. Burada sunu ya da bunu yapmak için bir baglanma degil, ama her seyden önce, baskasiyla olma, baskasi için olma söz konusudur, baskasinin (var)olmasi ve baskasinin öyle olmasi il biricik bir iliski içinde.Güzellikte, söz konusu olan hakikattir. Sinanabilir bir hakikat degildir bu ama kendisine dogru çagrildigimiz, bizden öteye giden bir arzu içinde kendisine uzandigimiz sey olarak hakikattir… “Güzel hakikinin pariltisidir.” Bu, hakikinin parladigi anlamina gelmez yalnizca, hakikat, hakikat olmasina ek olarak, parildar, isir.