Tiyo’nun Yedinci Kitabi Tahrir Vazifeleri’nin gözden geçirilmis yeni baskisi yapildi. Kitabinin arka kapaginda sunlar yazili…”Konusurken (kimi zaman da yazarken) muhatabimizin söylediklerimizi anlamis olduguna sevinebiliriz. Öyle ya, zaten o anlasin diye konusmuyor muyuz? Yine de sonuç her zaman sevindirici olmayabilir. Karsimizdaki sözlerimizi anladigi için üzülmemiz de mümkün. Belki kötü bir haber verdik. Belki bir haberi kötü verdik. Muhatabimiz söylediklerimizi anlamadi diye üzülebiliriz. Tersine, karsimizdakinin ne dedigimizi anlamamis olmasi sevinmemize yol açabilir. Anlasaydi her ikimiz için de iyi olmayacakti, diye düsündügümüz de olur. Bütün bu karmasikliklar içinde, sözlere karisan insanlar, insanlara karisan sözler arasinda yasayip gideriz. Dilbilimciler olan biteni bir düzen çerçevesinde açiklamaya çabalarlar, dil felsefesiyle ugrasanlar meselenin mahiyetini çözümleme girisimindedirler. Ama aramizdaki melek veya melekler amellerimizle niyetlerimiz arasindaki boslugu doldurur. Hatirlar miyiz hem sagimizda, hem solumuzda oturan; amellerimizi tespit eden iki de melek oldugunu? Çagdas telas cevaz verir mi buna? Oysa onlar ne kadar çok karisiyor konusmalarimiza…”