“Zorbalar bir takım ev başı, Arnavut tellak, kaldırımcı, hamal, ırgat makulesi kimseler idi. Devlet adamlarını, öte¬kini berikini korkutarak memuriyete tayin ettirerek mal, pa¬ra alıyorlardı. Patrona Halil kendisine veresiye at vermiş ve para yardımında bulunan Yanaki isminde bir kasap yazıcısı¬nı Buğdan Voyvodası Kiğa’nın yerine tayin ettirdi. Bu yetmiyormuş gibi, defterdarı Ali Bey’i evinden, biz oturacağız ge¬rekçesiyle çıkartması, arkadaşı Muslu Beşe’nin sakal bıra¬kıp, kırk gün içinde kul kethüdası olması, İstanbul Kadısı olan Deli İbrahim’in Yeni Odalardan 79. cemaat odasını mahkeme olarak seçmesi devlet adamlarını kaçırttı. Devlet adamları, şahısların müdahale ve karışık tutumlarından vakit bulup da uzun zamandan beri devam etmekte olan İran savaşını düşünememekte, bunların her de¬diklerine boyun eğmekte idiler. Bir gün zorbalar akşam ka¬ranlığı basınca Şehzade başında bulunan dükkânların kapıla¬rını kırarak yağmaya girişleri, ahaliyi deliye döndürmüştü. Galeyana gelen ahaliyi durdurmak mümkün gözükmü¬yordu. Hükümet bu durumdan faydalanma mülahazasıyla Sancak-ı Şerifi çıkartarak, asilerin yok edilmelerine başladı¬lar. Evvela Patrona Halil ve diğerleri yakalanıp idam olundu. Haydut takımının diğer bir bölümü ile ev başılar sürgüne sevk olundular. Böylece de İstanbul’un asayişinde sükûnet sağlandı.”
Kamil Paşanın Tarih-i Siyasisinde verilen malu¬mata bakılırsa, Patrona Halil’in destekleyicisi olan ve idam edilen¬lerin sayısı 3 bin civarını buluyordu. Ayrıca teşvikçi kimseler sürgünleri boyladılar. Bu işlerin makule döndürülmesinde şeyhülislam Paşmakçızade’nin büyük hizmeti görüldü.