Yoksulluktan ögrenimine devam edemeyen üniversite ögrencisi Raskolnikov, toplumun yarari için kurallarin ve kanunlarin yok sayilabilecegi düsüncesiyle, toplum içinde bir parazit, bir “bit” olarak saydigi tefeci kadini öldürür. Toplumu bir parazitten kurtarmak adina böyle bir olaya cesaret ettigine kendisini inandirmaya çalissa da vicdaninin rahatsiz edici sesinden bir türlü kurtulamaz. Bu cinayet ve kahramanin yasadigi vicdan azabi çevresinde “suç” ve “ceza” kavramlarinin derinlemesine tartisildigi bu romanda; Raskolnikov’un ikilemleri ve iç çatismalarindan yola çikarak insanoglunun toplumsal, ahlaki ve dini degerleri de sorgulanir. Ayni sorgulamayi kendi içerisinde de farkinda olmadan yapmaya baslayan okur, Raskolnikov üzerinden yasamini, düsüncelerini ve sahip oldugu degerleri irdelemeye baslar. Suç ve Ceza Dostoyevski’nin Sibirya’daki cezaevinden döndükten sonra yazdigi, olgunluk döneminin ilk büyük romanidir. “Suç ve Ceza’yi okuduktan sonra ilk kez yetenegim hakkinda bir kusku duydum. Ciddi olarak bu isten vazgeçme ihtimali ölçüp tarttim.” -Albert Camus- (Tanitim Bülteninden)