Güzelligin evrensel olup olmadigi konusu hala tartismalidir. Önemli sayida düsünür, dönemin toplum yapisi, ihtiyaçlari, üretim, tüketim ve bölüsüm sistemlerinin sonucunda ortaya çikan estetik anlayisin güzellik algisi üzerinde etkili oldugunu ve evrensel güzellik diye bir seyden bahsedilemeyecegini savunurken bir grup düsünür de kültürden kültüre degismeyecek güzellik kriterleri olabilecegini savunarak bu kriterleri belirleme çabasina girismistir. Iste bu çabanin sonucunda ortaya konulan kriterler arasinda en çok kabul görenler simetri, oran ve harmoni, yani uyum olmustur. Bir doga manzarasinda, bir makinenin isleyisinde, bir canlinin hareketlerinde bizi en çok etkileyen sey uyumdur. Uyum, mekanik sistemlerde oldugu kadar organik sistemler için de hayati bir önem tasir. Gücün dogru, etkin ve verimli kullanimi uyumdan geçer. Bir çarki digeriyle uyumsuz çalismaya baslayan bir makine bozulmaya mahkumdur. Oldukça kuvvetli ve yetenekli bireylerden olusan ama uyumu yakalayamamis bir takimin uzun vadede basarili olma sansi yoktur. Ihtiyaçlari, degerleri ve dis dünya arasindaki uyumu yakalayamayan bir insanin nevrotik bozukluklar sergileme ihtimali yüksektir. Benzer sekilde yöneticiler, çalisanlar, müsteriler ve is süreçleri arasindaki uyumu yakalayamamis bir isletmenin de performansi düser ve gelecegi tehlike altina girer.