“Çagimiz yalnizca en Yahudice olani degil, ayni zamanda bütün çaglar arasinda en kadinsi olani da. Devletin de hukukun da degerinin hiç bilinmedigi en katisiksizindan bir anarsizm çagi. Tarihin düsünülebilecek bütün yorumlarinin en sig olaninin çagi (tarihsel materyalizm), hem bir Kapitalizm Çagi hem bir Marksizm Çagi; tarihin, yasamin, bilimin, düsünülebilecek her seyin ekonomi ile teknoloji olmanin disinda hiçbir sey haline gelmis oldugu bir çag; dehanin bir delilik biçimi oldugunu ilan etmis ama gelin görün ki artik bundan böyle ne büyük bir sanatçisi ne de büyük bir filozofu olmayan bir çag; özgünlükten yoksun olusun zirve yaptigi ama büyük bir telas içinde özgünlügün en çok pesine düsüldügü bir çag; bakirelik düsüncesinin yerini bastan çikarma kültünün almis oldugu bir çag. Yalnizca cinsel iliskiyi olurlayip ibadete çevirmekle kalmamis, ayni zamanda gerçek yasam pratiginde bunu bir ödev haline getirmis bir çag bu çag; Romalilar ile Yunanlilarin Baküs sölenlerinde yaptiklari gibi unutmanin bir yolu olarak degil, kendini bulmak, kendi kasvetli sikintisina anlam vermek için birinci olmanin hep bir ayricalik oldugu bir çag bu çag ayni zamanda.”