Hayat dini olan İslam dini, insan hayatını heın bireysel hem de toplumsal yönüyle kuşatıcı ve huzur kaynağı olma özelliğini layamete kadar sürdürecektir.

İskim, kolektif ve toplum olarak bir arada yaşaııılan bir dindir. Dinimizin ikinci kaynağı konumunda olan Hadisler, insanın Allah ile olan ilişkilerinin mükemmel olması hususunda bilgi, yönlendinne ve talimat verme gibi özelliğe sahip olması yanında, insanın insanla/toplumla veya diğer varlıklarla olan ilişkilerinin mükemmel olması konusunda da aynı fonksiyonu icra etmektedir. Örneğin, toplum hayatında kardeşlik, isar, yardmılaşına, insan hakları, kadın hakları, çocuk hakları, çevre ve hayvan hakları, yaşlılık, engellilik, sokak çocukları, güven, vefa, saminıiyet, fedakiirlık, sevgi, saygı, iyilikseverlik, israf ve dilencilik gibi konularla ilgili binlerce hadis bulmak mümkündür.

Dolayısıyla hadislerin, topluma erdem kazandırma ve toplumu alTiâkî olgunluğa çıkarına, insana insanca yaşamayı öğretme gibi hedefleri/anıaçlan söz konusudur. Hz. Peyganıber, bunu bizzat kendi döneminde -içinde bulunduğu toplumu Asr-ı Saadet toplumu haline getirerek- ilk uygulamasını canlı olarak göstermiştir.

Onun hedefi, başkasını düşünmeyen ve başkasıyla ilgilenmeyen bir bireycilik anlayışı olmayıp, aksine “Diğerinin acısı benim acımdır.” anlayışıyla hareket eden, iyi huvlarla bezenmiş kötü huylardan anılmış, ulvf ve yüce duygulara sahip, erdemli bir birey modeliinsanı kanmil prototipini oluşturmakhr. Onu takip edenler, Onu hayatlarında model olarak alanlar benzer başarıları elde edeceklerinde bir şüphe yoktur.