Plato’nun savunması gerçekten Sokrates’in ele alıyor hiçbir kanaate bağlanmadan. Xenephon’un çizdiği ses ve karakter itibariyle Sokrates’in anılarında bazı pasajlar bize Hermegones’in o (Sokrates’in arkadaşı olan) tanıklığı hakkında bazı bilgiler veriyor. Diktaların hoşgörülerini kazanmak işin bir şeyler yapabilirdi. Oysa yaşama isteği yok olmuş ve yüce yargı onun bir savunma hazırlamasına izin vermemiş. Sokrates ise bunu gerekli görmemiş ve sanki bütün hayatı boyunca bu saatleri bekliyor gibiydi. Meydan okuyan bir ruhla şu soluk kesici konuşmayı yaptı (ut non supplex aut reus sed magister aut dominus videretur esse judicum’, Cic. de Orat.) Boş vermiş ve savsak bir tavırla şunları söyledi; kahveler ve ticaret yapılan masalar… ”Krit’daki’’ dokundurmalar belki de yazdıklarındaki bazı bölümlerin ileriki kanıtları olacaktı. Ama ana fikir olarak Plato’nun Sokrates’in onunla ilgili fikirleri üzerinde şekillenen Sokrates’in ideaları üzerinde yoğunlaşmıştı. Halka en çok ulaştığı ve efsanesinin en büyük olduğu zamanlarda. Ama bu zayıfladığında bile yine de onun bilgeliği hep üstündü onun irolik dili ölümle yüz yüzeyken bile yeni anlamlara açılıyordu. Savunma sırasında karakterinin hayatındaki olayların bir özeti açığa çıkıyor. Genel özetlersek, düzen arayışı, ironik yalınlığı bir sanat işi gibi ortaya çıkıyor. İşte bu Sokrates’in portresi…