Xwendevanên delal: Dem ê mirov li wêje û toreya Kurdî dinêre, Pir bi eşkereyî dewlemendî û tekûziya wê tê Xanî kirinê. Di vî warî de bi dehan berhemên wêjeyîdi kirasê helbest û nesîr da tên dîtin wekû ŞÎRÎN Û FERHAD, MEM Û ZÎN, KAWEY Ê HESINKAR, LEYLI Û MECNÛN Û…HD. (XECÊ û SIYABEND), yanî nivîsîna niha li ber çavê we ye, yeke ji destanên evîndarî û qehremanî di tore ya Kurdî da. Ev destan ji aliyê mamosta (SIYABEDOV) ve bi zimanê şîrîn ê kurmanciya jorîn ve hatiye nivîsîn. Mamosta Şukur Mustefa jî , ji rênivîsa Slavî derbazê rênivîsa Kurdî (tîpên soranî) Kiriye, me jî pêwîst zanî wekû xwendevanên me yên bi rênivîsa Kurdiya Latîndixwînin, ji vî behrem ê giranbiha behremend bibin, lewra me jî dest bi zivirandina wê kir, Dibe kû di naveroka destan ê da, di warê ziman, giranî û carna çewtî hebin di çapê da l ême nexwest guhertinê têda çêbikin, ji berkû destpakî rûmet dayineke ji bok eda nivîskar. Her weha mamosta Şukûr Mustefa di dawiya pirtûkê da, ferhengokek bi şêweya Soranî amade kiriye, me jî wate ya wan peyvan wergerande ser şêweya Kurmanciya jorîn û hindek ji peyvên kû wateya wan dihat nas kirin, ji nav hatin derxistin. Ûmêd ewe bibe cihê rezamendiya xwendevanên giranmaye, tevlî kêmasiyên di wergerandin û çapê de heyî.